Kreukels

Zacht stomend en sissend streek mijn strijkijzer de kreukels uit de was. Dat viel nog niet mee, want die lag er al heel lang. De kreukels waren hard geworden, scherpe vouwen vormden een origami aan figuren. Ik zag kraanvogels in een roze T-shirt, vlinders in een spijkerbroek en wiskundige, geometrische nieuwigheden in een nachtjapon. Ik hallucineerde niet, ze zaten er echt. Het logeer- annex strijkkamerraam stond op kiepstand, de avondlucht kleurde van streepjesroze naar helder avondblauw en de vogels floten hun laatste noten richting de scherpe sikkelmaan. Morgen zouden ze weer kwetteren, twitteren, fladderen en flirten. Ik luisterde ik naar hun rustige avondlied en probeerde alles glad te strijken. Een broeierige dag maakte plaats voor een koele lentenacht. De kinderen joegen in hun slaap hun dromen na.

Zoefff. Shhhsssss. Kreukels smolten als sneeuw voor de zon, maar de stapel was leek maar niet te slinken. Na een tijdje sputterde de bout tegen en bleven vouwen vaag zichtbaar. Ik vulde haar water bij terwijl ze op de ijzeren houder stond. Gulzig klokkend slorpte ze de benzine op. Ondertussen bracht ik stapeltjes was naar de slaapkamers van de meisjes. Ik schikte een beer, gaf een kus en treuzelde wat bij hun bed. Ongeduldig, met de stoom alweer uit haar oren, maande mevrouw bout mij door te gaan met de stapel strijk.

Zoefffff. Shssssssss. Tevreden gleed ze naar de rechterbovenhoek van een zakdoek en maakte van de gefrommelde stof weer een hoek van negentig graden. Aan de linkerkant herhaalde ze haar kunst, het puntje van haar neus in het puntje van de zakdoek. Niets zo fijn als een kaarsrecht opgevouwen, frisgewassen zakdoek waar je nog één keer met de bout overheen strijkt. Zo zou het leven moeten zijn. Duidelijk, helder, overzienbaar. Terwijl mijn hand de bout bediende, probeerde ik aan niets te denken. Maar dat mislukte faliekant. Ik kon mijn hoofd niet stilzetten. Het gladstrijken van mijn gedachten was een andere tak van sport. Complete boekwerken van origamifiguren zaten klem tussen mijn linker- en rechteroor. Ik besloot stug door te strijken. Er moest een einde komen aan de stapel.

Een dag eerder stuurde ik mijn vriendin een foto door van de opgestapelde was. Die reageerde met tranenlachende smilies. Een stuk of acht. Dan heeft u enig idee hoe hoog de stapel was.