Column in De Uitstraling, week 40-2016
Op een vroege zondagochtend rijd ik over de snelweg naar Amsterdam. Ik ben op weg naar een informatiemiddag over mijn hobby. Een luxe bezigheid, dat besef ik. Want ik rijd toch maar mooi met mijn autootje door een oorlogsvrij land. Geen duizend bommen en granaten die me om de oren vliegen. Vooralsnog zijn het in ons land de woorden die pijn doen, die zorgen voor onenigheid. Maar debatten worden feller en scherper. Op tv en op social media. Dóór tv en social media. Het lijken vulkanen die op uitbarsten staan. De gloeiende meningenlava borrelt kolkend in de rondte.
Om me heen zie ik grasland en blauwe luchten. Ik zet de radio aan. Och, ‘Vroege Vogels’ is erop. Dat programma over natuur en milieu, dat bestaat toch ook al lang. Ik luister naar een gesprek tussen presentator en botanicus. Gepassioneerd vertelt de botanicus over een nieuw boek, ‘Botanische Revolutie’. Het verhaalt over de bijzondere werking van planten. En wat Darwin daarover allemaal ontdekte en opschreef. Ik luister geamuseerd, vooral door zijn enthousiasme en duidelijke uitleg. Daarna volgt een klassiek muziekje. Het landschap glijdt voorbij. Volgende item in de uitzending: de bellers. Luisteraars mogen een antwoordapparaat inspreken over wat ze de afgelopen week zagen. Ik hoor een oude heer uit De Bilt met krakende stem vertellen over de vondst van de eerste zwavelkopjes in een gortdroog bos in Zeist. Een meneer uit Nijmegen vertelt vol vuur over de kolibrievlinder die in zijn achtertuin een inspectietocht over de floxen maakte. Een mevrouw uit het Drentse Koekange zag wel vijf soorten vlinders in haar tuin en tot haar verbazing ook de eerste, bruine winterjuffer. Mevrouw de G. uit Berkel-Enschot vertelt met Brabantse tongval over de toverhazelaar die al in bloei stond. Nog nooit eerder had ze dat zó vroeg gezien.
De verwondering van die mensen ontroert me. Nou grien ik nogal snel, maar wát een verademing is dat in vergelijking met al dat verbale geweld van de laatste maanden. Misschien wordt het eens tijd dat we allemaal wat vaker de natuur in gaan. Even tot rust komen. Met z’n allen beukennootjes rapen. Op de Veluwe valt nu naar schatting zo’n 1,5 miljoen kilo. De beukenbomen barsten van de bolstertjes. En eikels, er vallen ook veel eikels. Drie miljoen kilo! Alleen al op de Veluwe. Hopelijk vallen er nog veel meer.
Ps. Gisteren was ik op landgoed de Baest. Prachtig is het daar. Net zoals op de Kampina, de Mortelen, ‘s Heerenvijvers en de Lanschotse Heide. Volop mogelijkheden dus. Marc van den Hout KLIK maakt prachtige foto’s van deze natuurgebieden.
Geen reacties