Dodenherdenking 4 mei 2020

4 mei 2020

geen optocht richting Heilige Eik

geen samenkomst van gildevlaggen

geen tromgeroffel vanuit de verte

geen herdenken zoals we allen dachten

we staan stil in eigen huizen

in gedachten bij elkaar

samen denken aan de helden

aan de dapperen, hem en haar

en als altijd schijnt de zon

zoemen muggen rond het groen

stroomt het water langs Maria

stroomt ons hart van nu naar toen

3 Reacties

  • Reply Lieske 4 mei 2020 at 21:08

    Heel gepast gedicht.

  • Reply brenda 4 mei 2020 at 23:57

    heeel mooi wederom….
    en inderdaad geen geroffel van de trom

  • Reply Francien Clijsters 8 mei 2020 at 21:13

    Mooi! Just the way it is…

    • Laat een reactie achter

    About Me

    Ziezo. Daar ben ik dan. Ik ben dus Margot. Vrouw. Noord-Brabantse. Met twee dochters. En een man. Geen hond, poes of jaguar. Wel een fiets. Dat is, zeg maar, mijn auto. Ik kan heel snel fietsen. Ik hou niet van orgaanvlees of vissen. Wel van friet, thee en kostuumdrama’s. En ik ken mensen die dol zijn op vla-flips. Mijn passies? Leven. Schrijven. Creëren. Lachen met vriendinnen. Genieten van gezin. Waarom ik dit doe? Dit Bloggen? Is een oerdrift, denk ik. Ik hou van mooie woorden en zinnen. Ik verslind ze. In boeken, kranten, tijdschriften en artikelen online. Maar wat de één mooi vindt, wordt verguisd door de ander. Ikzelf kan lyrisch worden van het woord ‘theater’. En ‘anesthesist’ vind ik ook behoorlijk charmant. Ooit kocht ik een boek omdat de schrijver op de eerste pagina sprak van ‘kroppige oren’. “Siem Sigerius was een gedrongen, donkerbehaarde kerel met een stel oren waarnaar je meteen moest kijken; ze waren kroppig, ze leken gefrituurd en omdat Aaron gejudood had wist hij dat het bloemkooloren waren.” (Bonita Avenue, Peter Buwalda) I love it. Mooie zinnen. Mijn vriendin wordt er horendol van. Op vakantie, aan het strand, bij de rivier, voor de tent, of waar dan ook, ik kan niet laten om zo’n juweeltje te vermelden. “Moet je horen wat híer nou weer staat!” En dan lees ik de prachtige vondst voor. Ik herhaal dat tot vervelens toe want als zij dan later het boek of tijdschrift leest is steevast haar reactie: “Nou, dit hoef ik niet meer te lezen. Heb ik allemaal al eens gehoord,” en rekt zich uit als een soepele kat om nog een paar uur te gaan zonnebaden. Je kan ook overdrijven in het maken van mooie zinnen. Zo lees ik momenteel het boek Don Quichot, Man van la Mancha. ”Manmanman,” zou vriendin 1413 zeggen, “wat een ellende.” Dat is waar. Er staan zinnen in die een halve pagina beslaan. Of meer. Dat boek is een vijfjarenplan. Ik meld me wel als het uit is. Tussendoor probeer ik zelf wat te schrijven. En laat ik zien wat me opvalt. Zoals ik het zie. Vandaar ZiezoMargot. Hopelijk lezen jullie met plezier mijn kersverse blog. Met speciale dank aan Ferme Vrouw. Voor de naam. En 1413, voor het meedenken. En Katty, voor het lenen van de zusterjurk.

    Laatste Artikelen

    Abonneer je op dit blog d.m.v. e-mail

    Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

    Kalender

    mei 2020
    M D W D V Z Z
     123
    45678910
    11121314151617
    18192021222324
    25262728293031