“Is het alweer vrijdag?” vroeg ik aan mijn man. “Jeetje, wat gaat een week snel voorbij!“ “Dat komt omdat alle dagen op elkaar lijken”, verklaarde hij. Ik denk dat ie gelijk heeft.
We zitten nu drie weken in huis. De meiden volgen onderwijs op afstand. Pierre werkt thuis, in de woonkamer. Ik kan nog naar mijn kantoortje op mijn werk. Maar ben ook veel thuis. Wat betreft het Eindhovens Dagblad doe ik veel telefonisch. ‘Gebruik je gezonde verstand, en denk dan nog drie keer na of je écht op pad moet’ adviseerde de hoofdredacteur. Er is ondertussen zóveel afgelast dat ik weinig reden heb tot verslaglegging. Toch houd ik oren en ogen open en mag iedereen me blijven tippen (margotkuijpers.ed@gmail.com). Laatst fietste ik langs een leeg marktplein. Twee jongetjes speelden een potje voetbal. Dat was eigenlijk prachtig om te zien. Noteert: idee voor sfeerverslag van een leeg dorp.
Ik houd de kuchjes en snotneuzen thuis nauwlettend in de gaten. De meiden worden gek van mijn boodschap om anderhalve meter afstand te bewaren. Ze maken af en toe een ommetje, op skeelers, met een vriendinnetje. ‘ANDERHALVE METER AFSTAND!! DENK ERAAN!! Dat vriendinnetje waarschuw ik ook nog een keer of tien. In het begin haalde ik de rolmaat erbij. De eerste keer zagen ze dat anderhalve meter best lang is.
Over dat onderwijs op afstand. Ik was echt verbaasd en verrast hoe snel en flexibel de school van de meiden (Heerbeeck college) kon schakelen. In een paar dagen tijd van lessen in het schoollokaal naar lessen digitaal. Het meekijken tijdens de eerste les van onze brugwup voelde een beetje als inbreuk op privacy van de leraar. Het was de leraar Frans. Na wat kleine opstartprobleempjes begon hij gewoon met waar hij gebleven was. De klassenvertegenwoordiger (12 of 13 jaar) was aanspreekpunt voor hem. Die nam zijn taak zeer serieus en liet de klas én de leraar meereizen in het nieuwe digitale werken. Ik keek met grote bewondering en open mond naar wat er allemaal voor mijn neus gebeurde.
De meiden volgen het onderwijs op hun slaapkamer. Soms komt er eentje naar beneden gestormd. ‘We hebben nu gym!” en vliegt naar buiten, naar de trampoline. De huiskamer is inmiddels veranderd in een puzzel-, handvaardigheid-, yoga- en circuslokaal. De circusschool van Marike bracht balanceer- en jongleermaterialen. Ze komt trouwens net met de mededeling dat ze een drumstel wil gaan maken…..
Gisterenmiddag bakte ik een appelcake. Maar precies op het moment dat ik wilde gaan mixen, had Pierre een videocall met collega’s. Dus stond ik even later in de garage tussen de hockeysticks en schoenenkast boter, meel en eieren te mixen.
Hoewel een cake wat feestelijk is, is dat de situatie natuurlijk verre van dat. Het grijpt me regelmatig naar de strot. Het begon met al die lokale afgelastingen. Verenigingen appten en mailden me met de snelheid van het licht. Toen zag ik Dwdd met zijn laatste twee weken met een lege studio. De Studio Sport presentatoren die niets meer hoefden te vertellen. De sporters die vier jaar lang trainden naar dit Olympische jaar, Het EK, de examens, het verbod op samenscholen, het binnenblijven. Persconferentie na persconferentie. Het bedrijven die moesten sluiten, de onzekere tijden voor velen.
En dan natuurlijk de coronagetroffenen.
Schrijnend dat de verzorgingstehuizen moesten sluiten. Voor de bewoners, voor de familie. Hartverscheurend al die doden. Die steeds dichterbij komen. Beelden vanuit de ziekenhuizen. De #frontberichten. Bij de Hema was het rekje met condoleancekaarten helemaal leeg…. Ik schilder zo meteen een enorm groot rood hart op mijn raam. Voor de artsen, verpleegkundigen, zorgmedewerkers. Want mijn hart barst uit elkaar van waardering voor wat zij nu doen. Bovendien wil het de verdrietigen omarmen. En hoop geven aan iedereen die het nodig heeft.
Er volgt vast nog wel een brief. Want er gebeuren ook mooie dingen. Tot later.
Groet,
Margot
ps. Lien is degene met wie ik een column had in de KEKTUS. Met wie ik ooit naar Antwerpen ging. Met wie ik nu weer schrijf.
1 Reactie
Geweldig geschreven Margot, super.
Blijf gezond en zorg goed voor elkaar